Bohuslav Martinů

Bohuslav Martinů werd op 8 augustus 1890 in Polička geboren als zoon van de schoenmaker en torenwachter Ferdinand Martinů. Hij volgde zes jaar lang vioolles. Op vijftienjarige leeftijd begon hij als solist op locale feesten op te treden. Dankzij zijn leraar Adolf Vaníček werd Martinů op 15 september 1906 aan het Praagse Conservatorium aangenomen en sindsdien hield hij zich ononderbroken bezig met componeren. Toch werd hij wegens slordigheid van het conservatorium weggestuurd. Hij bleef in Praag en studeerde vlijtig partituren, maar slaagde toch niet voor het examen vioolspel, in november 1911. Dit lukte hem pas één jaar later. Onder de invloed van Dvořák, Strauss en Debussy schreef hij tot en met 1912 rond de 90 composities. In 1914 werd hij de tweede vioolspeler van de Tsjechische Filharmonie. De Eerste Wereldoorlog bracht hij in zijn geboorteplaats door als vioolleraar en in 1919 keerde hij terug naar Praag. Later werd hij gaststudent in de meester-school van Josef Suk. In 1923 kreeg Martinů een beurs voor drie maanden in Parijs. Hij bleef er echter langer en schreef er rond de 140 werken. Hij vluchtte voor de nazi’s naar Zuid-Frankrijk en daarna naar New York. Vanaf 1953 leefde hij vooral in Europa. Zijn stoffelijk overschot ligt op de begraafplaats te Polička.